Dziś pierwszy dzień nowego roku…oby lepszego, niż poprzedni. Oczywiście, mowa tu o straszliwej pandemii, która opanowała świat, przez którą życie ogromnej większości ludzi się zmieniło, przez którą wiele istnień ludzkich odeszło. Świat z pewnością będzie już inny, długo będziemy pamiętać o tym, czego właśnie doświadczamy. Obyśmy potrafili wyciągnąć z tych lekcji wnioski. 

                Dla mojej hodowli pandemia i zamknięcie wielu instytucji i sfer działalności ludzkiej oznaczało brak wystaw. Pomimo, iż później były organizowane (przez krótki czas), to jednak nie było nam dane w nich uczestniczyć. Od niemal początku wakacji nasze życie krążyło wokół Niagary i jej ciąży. Najpierw cieczka, potem krycie, oczekiwanie, czy się udało, problemy zdrowotne, i gdy nadzieja przygasała, okazało się, że są tam małe szczeniaczki – pierwszy kolorowy miot w hodowli, a potem następny – tym razem Magnolii: 4 szczeniątka, miot niewielki, ale za to wagowo dość spory,  bo nie miałam nigdy szczeniąt, ważących przy urodzeniu 350 g. 

            Ostatecznie, można podsumować wydarzenia w hodowli, jako sukcesy, gdyż moim marzeniem było mieć 2 mioty w jednym roku, co praktycznie było możliwe tylko w 2020 r. No i to marzenie się spełniło. Oby szczenięta były zdrowe i by były dla swych nowych ludzi prawdziwymi cudami. 

A na wystawy… przyjedzie jeszcze czas… 🙂 

              Mam nadzieję, że nadchodzący Nowy Rok 2021 będzie dla hodowli Montecarbone łaskawy, przyniesie sukcesy na arenie wystawowej, no i, że doczekamy się kolejnego miotu po Antaresie i Niagarze, gdyż wciąż czekam na moją wymarzoną sunię z przydomkiem Montecarbone.